Konuşma Şiiri - Bünyamin Tumlukolcu

Kabul et beni, bilirim sen ki daha önce de dünyayı
Sevinciyle, acısıyla kollarına sardın!
Ne çok, ah!
Bu vazgeçmiş benliğimin etrafını
Bir alay çocuk sardı apaydın!
Duyumsuyorum
Ey sevgili el!
Öylesine Tanrısal!
İki göz oda cennettir kutsal
Ve burada!
Tozlanmış, eskimiş bir adam
Nasıl olurda bir haz ürpertisi beni kavrar!
Çatısı delik bir ev!
Burada yattı bir çocuk, sıcak yaşamla
Narin göğsünü doldurmuş ihtişamla
Ölü bir adam olarak kalktı
Bahar aylarında dirilen ağaçlar gibi
Fakat ruhunu unuttu, uçurdu hislerini
Kavuşalım o zaman cennet taamına!
-- -- -- -- -- --
- İlâhi adam!
İşte sana bir kadın/ silüet ve büyük gizle
Yaşamında ilk defa mı karşılaşıyorsun?
Aptallığın Tanrıyı, dünyayı içinde devineniyle
İnsanı kafasında ve yüreğindekiyle
Büyük beceriyle tanımlamaya yaradı mı?
-- -- -- -- -- --
Bırak bunu!
Öyle olacak!
Öyleyse durmayalım sevgiyi görmeyip
İntiharın kudretli kollarına bırakalım kendimizi!
Bir duygu için, allak bullak içime
İsim ara ve bulama
Sonra bütün duygularıyla dünyada dolan
En yüce sözlere sığın!
Ve beni yakan bu ateşe,
Sonsuz, ebedi denemse,
Şeytani bir oyun mu?

Horlan sevgi aşkına!
Cehennem aşkına!
Daha kötü bir ilenç bilsem,
Onu sırtıma giysem, söylesem
Döndüm kendime!
-- -- -- -- -- --
-Yedi saatlik huzurun olsa,
Bağlanır mıydın kendine, yaşama?
-- -- -- --
Yedi saatçik huzurum olsa, insan olsa
Gerek kalmazdı şeytana
Aşkı ve yaşamı arzulamak için!

İnan bana kimi doksan yıl yaşar
Bu sert ve anlamsız yaşamı
Kimi yüzünü devirmiş tutunur
Bu bayat mayalı hamuru hazmedeni ara da bul!
İnan bana, bütün bunlar
Anca bir Tanrıya yarar
Kendisi sonsuz nur içinde
Zifiri karanlık getirdi bize
Oysa dilerim sadece
Sevilip sevdiğim tek gece ve gündüz