Konuşan Kadehler Şiiri - Boğaç Yüzgül

Kadehler konuşuyor benimle
Gecenin bu kör vaktinde şakıyan onlarca kristal
Hiç boş kalmadıkla oysa masaya oturduklarından beri
Yine de çeneleri düştü
Her yudumda adeta bülbül kesiliyorlar
ve kimisini de bilmediğim onlarca lisanla
İnsanla anlaşman zor tabii
Dert dökülüyor şaraplarından
Yakut rengi sıkıntılar
İçlerini boşalttıkça dolduruyorum
Bir daha
Bir daha
Sonra bir kez daha
Saatin önemi yok bu akşam
Hoş gece yarısını da geçtik ya
Sabaha kadar masadayız belikli
Ben dolduracağım
Onlar içlerini dökecek içime
İçimi de en keyifli dert bu laf aramızda
İçin için ağlayan kırmızılıklar
Yok sarhoş olmak
Oturduğumuz gibi kalkacağız hep birlikte
Yan masadakiler çoktan kalksalar da
Öte tarafta hala içilen başka başka dertler var
Yedivereni açtırıyorlar bu akşam
Evreni kucaklamış hepsi hayal de olsa
Ereni ermeyeni yudum yudum dertleniyor kendi şişesinden
Uydum ben de hazır olan dert limanına yanaşmış kadeh kayıklarına
ve duydum nihayet seslerini