Konuşamıyorum Şiiri - Muhammed Okay

Böyle olur,
Böyle boğulurum her seferinde.
Ne zaman konuşmak istesem
Daha sözcükler;
zihnimden dilime ulaşamadan
Donuklaşır, kaskatı kesilir,
Dilime yapışır,
Ağzımda kilitlenirler.
Oysa ki günün her saniyesi
İçimde seninle konuşurum.
Durmaksızın  kelimeler, cümleler
ve paragraflar uçuşur
aklımın içinde
içimin tüm mahallerinde.
Uykular dahi dahildir
Kendimden sana
sözcüklerden, cümlelerden
merdivenler kurmaya,
yollar,köprüler oluşturmaya.
Ne yazık ki ne zaman
Konuşmaya niyetlensem
Daha ilk nefeste bir boğuntu,
İlk sözcükte boğazı yırtan kemik ağrısı.
Daha sonra
genzi yakan keskin tütün acısı
Dudağı kesen sesli harflerin sessiz sancısı
uyuşturur dilimi.
Karışır sözcüklerim birbirlerine
Dolanır cümlelerim bir yumak gibi
boğazıma,ağzıma ve dilime.
Cam kırıkları gibi
Dağılır cümlelerim kelimelere,
kelimelerim hecelerine.
Harf harf,hece hece kanatır
kelimeler dudaklarımı,aklımı.
İşte böyle
Milyonlarca cümle ve sözcük arasında
Boğazıma dolanan cümlelerin yağlı urganları
Ağzıma dolan sözcük kırıklıkları ile
Ben hep sana haykırmaların
Sana seslenmelerin arafında
cümle başlarında
kelimelerin ara sokaklarında KONUŞAMIYORUM.
Sana bakınıyorum öylece,
Sadece kanıyorum,
Sadece boğuluyorum.
Konuşamamak ne garip değil mi?