Kontrolsüz Telaş Şiiri - İsmail Özcan

bir varlığın bir yokluğa ağıtıdır
hüznümü anlatırken imla hatalarından bahsettiğim
her karesinde bir yara izi bulunan kaldırımlarda
gönül eylemlerinin suç sayıldığı bir coğrafyayı temsil ediyorum
tek kişilik bir topluluğa yaptığım konuşma
rüzgar sesine karışıyor
şaşkınlığımı kendi içimde bir yerlere gizliyorum

en ölü dönemindeyim telaşın
annesiyle konuşuyor kız
tarifini bilmediği yaşama çabası hakkında
-öğreneceği çok şey var hayatın bir anneden-
tefekkür kılıçla fethedilemez
merakla seyrediyorum

her şeyi aklımdan habersiz düşünüyorum
hayal dünyam usançlarımdan bihaber
çıkan her hengamede bir sessizlik taşıyorum
çıkmadan bastırılmış her isyanın taziyesinde hazır kıta
gördüğüm her güneşin başına üşüşüyorum
konuşuyorum, ağıt sayılıyor

geçmişimin istikbali geleceğimden daha parlak
bu terkedilmiş viranlığımla ben
fazla uzaklaşmış olamam