Kendi üzerinizdeki sıkıntıları boşaltmanıza hayat ne kadar izin verir? Sinirlisinizdir,bozgunsunuzdur.Bir yılanın avına zehirini boşaltması gibi sizde
aynı duygularla zehirinizi boşaltacak bir kurban beklersiniz.Sizin kahırınızı omuzlarına alacak birini.
Sonra bu ruh halinin yaratmış olduğu kontrolsüz hamlelerle o insanın üzerine adeta saldırırsınız. Küçük şeyleri büyütür,pireyi deve yapmada üstünüze rakip tanımazsınız
Fren sisteminiz devre dışı kalır o saatten sonra ezmeye başlarsınız karşınızdaki insanı.
Öncesinde üzerinizde birikmiş bulunan negatif elektrik yükünü bir yılanın gömleğini üzerinden atması gibi zorlana-zorlana atmaya çalışırsınız. Çıkardığınız çığlıklar diğer insanları da mutsuz eder.
Ve bir bakarsınız sizin yükünüzü olgunlukla karşılayan size yardımcı olmaya
çalışan bir insanın kalbini kırmış olursunuz. Artık muradınıza ermiş sayılırsınız.
Ama sahip olduğunuz vicdan duygusu size öylesine bir cehennem hazırlamıştır ki o cehennemin kor ateşlerinde,kızgın sularında yanar durursunuz.
Bu saatten sonra ne söyleseniz boştur.Gözyaşı torbalarının ağzını büzüştürmeye çalışan bu adamın kalbi kırılmıştır. Ve sizin o kontrolsüz hamleleriniz sizi yine yanlış yerlere sürüklemiştir.
Kayıt Tarihi : 13.11.2006 21:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!