Konçuy'a Şiiri - Çepni Serhat Öztürk

Kapıdan içeri girdi bir Konçuy,
Yanakları al al benim aklımı da aldı gitti.
Duydum ki Kıpçaklar'ın kızıymış,
Bilmem Oğuz'a gelin gelir mi?

Böyle günler aylar geçti,
Bir gün derede atını sular idi.
Yanına vardım, anlattım...
Onunda gönlü bendeydi.

Boynuna bir imge taktım,
O da saçından bir tutam kesti.
Atasının yanına vardık, olur verdi.
Yazgı bizi bir etti, dünyalar bizimdi.

Altın saçlı, gök gözlü...
Ay gibi parlak tenli,
benim asil konçuyum.

Kırk gün kırk gece toy edildi,
hayvanlar yağış edildi.
Cenk kapıda, lütfen ağlama..
İşte gökte yıldızlar, işte boynunda ilk imgemiz, Beni hatırla!

Bindik kutlu atlara,
Akın akın sürdük yağıya.
Parıldadı kılıçlar, Aklım obada...

Kokusuna doyamadan,
İpek saçların saramadan…
Gönlüm yaralı halde göçmesem acundan.

Ulu han hastalandı,
Hain zehirledi.
Asker dağıldı,
Sefer aksadı.
Düşman ani çattı,
Bahadırlar yere düştü,
Kahpelik bizi vurdu...

Kokusuna doyamadan,
İpek saçların saramadan...
Gönlüm yaralı halde göçmesem acundan.

Gönlüm yaralı halde göçmesem acundan.
Aklım obada, aklım obada, aklım obada...