Konarım gül olunca Şiiri - İshak Aras

Gönlün çayır çimense, özüm arı sayarım
Etrafın çiçek dolsa, konarım gül olunca
Gerçek göz bakışımda, aşktır ağız ayarım
En alâ tatlı kelâm, sunarım dil olunca

Sultanım dedim sana, yıktın bende ki devi
Anlatmak mümkün değil, bu ne aşktır ne sevi
Eşliğim çemberinde, öyle san ki mevlevi
Etrafında pervane, dönerim sel olunca

Yar benim ocağımdır, bacasızda tüterim
Şairâne beş vakit, aşk şiiri öterim
Yüreğin kaya olsa, üzerinde biterim
Yanlışa düştüğün an, kınarım zül olunca

Kıyametim de kopsa, bu can koşar o günde
Gülüşün derya olsa, dalgam coşar o günde
Hevesli bu sevdalın, zirve aşar o günde
Çıktığım uzun menzil, sınarım yol olunca

Çöl sıcağıda olsa, hayalinde serabım
Gözlerim gözlerinde, kaybolunca garibim
Görünce dünya benim, görmezsem muzdaribim
Aşkın ateşi harlı, sönerim kül olunca

Yedi bölge dört iklim, mevsimin akışıyım
Şahikam aşka yakın, bir gönül yokuşuyum
Kafesin açık ise, bende sevda kuşuyum
Açarım kanatları, konarım dal olunca

Sen de sahil selamet, ben aşk ile yanarken
Nefesim nefesindir, tüm ömrümü sunarken
Renk cümbüşü içinde, daldan dala konarken
Gönlün beyaz kelebek, binerim yel olunca

En değerli varlıksın, kem söz sayamam sana
Gözün mavi deryadır, kara boyamam sana
Hüzüne meyil vermem, asla kıyamam sana
Gözünde katre olsa, yunarım göl olunca

Aras'ım arı sensin, dilinde ki bal ile
Petek petek akarsın, sevdalanmış hal ile
Bir bütün görüyorum, kökün gövden dal ile
Yapraklarım dökülür, çınarım el olunca

İSHAK ARAS
ishakaras(mihman)
Söke/Aydın