Konak Şiiri - Baykal Kaanalp

bir düşünce sağnağı altında
kudurmuş köpek sessizliğinde
yaşıyorum yüklerini, ağırlığını
kaldıramadığım, kaldıramayacağım
yorgunluklara gebe kalmış
babilin asma bahçelerindeki
renkli, renkli olduğu kadarda
çekilmez, çekilemez yalnız
yalnızca, yalnızlığa mahkum
debdebeyi, insanlardan uzak
kendini beğenmiş, beğenmeye çalışmış
kimsenin beğenmesini ummayan
zaten beğenilmeyi de beklemeyen
ağır ağdalı, sözlerle kendini beslemiş
yanmış, ama yıkılmamış
hoşlanmış bir güzellikten
ama hoşlandığını belirtememiş
dilsiz, zevksiz,okunmayı bekleyen
okunulması gerekmeyen bir
geçmişe sahip, sahiplenmiş
kendisi istemiş midir?
böyle bir durgun, durulmamış
konağı, yaşlanmayı birlikte
tozlu raflarla,yozlanmış gülüşlerle
hiç silemeyeceği,hiç göremeyeceği
belki de görmek istemeyeceği
görüntüsünden bile korktuğu
mutluluk pınarlarından akıp gelen
zerrecikleri, zebercetleri, kumruları
kumrular gibi, göz göze diz dize
olabilmeyi, kumrular kadar hislenmeyi
zaten hissiyatını ele aldığında
boğup atıveresi gelir, gelmelidir
onun hissiyata ihtiyacı yoktur
yoktur, varlarla işi
sever, sevmemeyi, sevilmemeyi