Ben senin yokluğunu en çok akşamlarda hissetim.
Konak vapurunda nemli rüzgar vurdukça alnıma.
Derin iç çekişlerim de hep sen vardın.
Ama ne titreyen içimde ne de yanı başımda yoktun!
Alaca karanlık çökerken İzmir’in tepelerine,
Kızıla boyanır karşıyaka, varyant, konak,
Günesin son demlerinde.
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta