Ben senin yokluğunu en çok akşamlarda hissetim.
Konak vapurunda nemli rüzgar vurdukça alnıma.
Derin iç çekişlerim de hep sen vardın.
Ama ne titreyen içimde ne de yanı başımda yoktun!
Alaca karanlık çökerken İzmir’in tepe
..........
..........
Kayıt Tarihi : 1.3.2001 19:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!