Konak İskelesi Şiiri - Hakan Çelik

Ben senin yokluğunu en çok akşamlarda hissetim.
Konak vapurunda nemli rüzgar vurdukça alnıma.
Derin iç çekişlerim de hep sen vardın.
Ama ne titreyen içimde ne de yanı başımda yoktun!
Alaca karanlık çökerken İzmir’in tepelerine,
Kızıla boyanır karşıyaka, varyant, konak,
Günesin son demlerinde.
Vapurun rotası belli,
Konak iskelesi...
Bir yanda çiçekçiler bir yanda biletçiler.
Yan yanadır ayrılanlarla kavuşanlar.
Kırık kalplerin
Nemli gözlerin şahidi
Konak iskelesi....
Zamana yenilmeyen
O gerçek sevgiyi
Sen gördün mü?
Yalandır yalan...
Zamana yenilmeyen sevgiler!
Bunu sende biliyorsun, söylemesen de...
Yalan aşkların,
Kırık kalplerin,
Yitik sevdaların, şahidi,
Konak iskelesi...