Konak Gülü Şiiri - Zikrettin Karaca

Üşüyorum
Hüzün Şiirleri söylenen bir Sonbaharın sabahında
Bekliyorum Eyüp da Bir konağın avlusunda
Ellerim buz kesmiş olmasına rağmen, ıssız bir odada dalıyorum gecenin karanlığına yokluğuna üşüyorum

Çok uzun bir geceydi ızsız ve yanlız
Tek taraflı bir hayat omuzlarımda,
Sevdanın yükü altında ezilmekten Eyüp ağlıyordu, ben ağlıyordum bir ses bekliyordum aşıklar tepesinden?
Ağlıyordum sessizce hıçkırıklarımı kendim duymalarımdan yoruldum ve sefaletin zincirleriyle hapsedilmiş bir aşkın yalnızlığında tükendim.
Sabret diye diye erittim sabır taşlarımı, bir an ümitsizliğe düştüğümde hayalini çekiveriyorum karşıma, gözlerine bakıyorum ve kendimi yerli yerinde bulunca, güzel gözlerinden güç alıyorum, acıların binlerce çeşidine karşı ama sabredecek gücüm kalmadı, hayalinin gözlerimde sabahladım sevgili.

Oysaki nasılda ihtiyacım vardı sana,
Bilemezdin Sarılsan bir türlü sarılmasan bir türlü
Başımı göğsüne yaslasam derdin yiten ümitlerimin ayak seslerini duysam kalbimden derdin?
İçine düştüğüm çaresizlikle birlikte bari rüyam da sımsıkı sarılsam derdin,
Sıcaklığını hissedip boğazıma düğümlenen ve içimde yankılanan hıçkırıklarımı özgür bırakıp ağlasam derdin?
Sen saçlarımı okşasan ben içimdeki zehiri nehir misali akıtsam derdin?
Ama yoksun işte ve ben bunların hepsi bir hayalden öteye gidemiyorum,

ne acı değil mi?

O kadar özlemiştim ki seni ve gülümsemelerini,
Bir resmin geldi gözlerimin önüne Birde teleferikte ellerin
Odam da hayalinle avundum rıhtımda boynu bükük duruşun geldi aklıma ve öyle sabahladım sevgili,
Herkes bayram sevinci yaşıyordu sevgilim.
Bense sadece hüzün
Kim bilir sende yaşadın belki
kutlu olsun geçmiş bayramın ve gelecek olan bayramların
Ben bu Aralık sabahı yine sessizce ağladım.
Her Yaş günüm de olduğu gibi....

Kimsesizliğimden, çalmadım kimselerin kapılarını,
kimsesizliğim kapımı çaldı, kapattım kendimi hücreme, gecenin karanlığına gizlenip çıktım dışarı.
gece saklar beni diyerek, kimsesizliğimle Selamlaştım, yalnızlığımın elini öptüm,
sefaletimi bir tabakta sundum şeker tadında firari ruhuma...

Sabah olmuştu bense uykusuz ve sessiz
Hatırlandın nihayet
geldi saat on gibi gülüm ışıklandı konaklarım
Uçuyordum artık bitmeyecek gibi bir güne yelken açtım su gibi akıp gitti zaman
Ayrılık zilleri çalmaya başladı ne çabuk geçti vakit anlamadım sevgili

Beklediğim çok şey vardı sevgiden yana?
Rıhtımda kucaklanmak sarılmak ve sadakat istedim sadece
Korkuyordu sanırsın birileri var sanki çevresinde utanıyordu melül melül bakıyordu gözlerime
Ama olsun iki saat te olsa ben mutlu oldum
Hayatımda yaşamadığım bir mutluluktu uçuyordum bitmesini hiç istemediğim iki saat ti
Bir saray gülü gibi ter temiz
Bir piren ses kadar masum
Bir ceylan gibi ürkek sessizce kayı verdi ellerim arasından.

Harika bir kişilik muhteşem bir sevgili unutmak mümkün mü ab-i hayatım seni.

Kamaştı göz fenerim laleler arkasında
Bir fincan bade doldur içeyim gül tasında
Köşk eyledim gönlümü otur gel ortasında
’Uzaktasın nazlı yar uzat elin tutayım
’Şakıyan bülbül olup pencerende öteyim.