Komutanım Şiiri - Kurtuluş Kurtoğlu

KOMUTANIM

Çamurlu karlı demedik her zaman
Ah bile çekemedik bitince derman
Vicdanı ele aldık komutanım
Umudumuz oldular her an kahraman
Şanlı bir askersiniz komutanım

Nergis, menekşe, gül gönlümde kokar
Ayrılık ateşi Spil gibi yakar
Dermanım bulunmaz çaresiz bakar
İnan gözlerim iki çeşme akar
Rahatlık yok burada komutanım

Çiçek açar oldu Cenik dağında
Asma yeşerdi Manisa bağında
Manisa kan ağladı ilk çağında
Umutlarımda hep soldu ağında
Rahatlık yok burada komutanım

Cevher olan elbet bir gün bilinir
Umutsuz olma karanlık silinir
Şafak kırk yedi her an çalınır
Ateş olup menzilden can alınır
Feryadın çok burada komutanım

Akşam olunca yorgunluk hep basar
Kırıldı kalbim herkese yüz asar
Kışla beni günden güne çok kasar
Istırabım içten içe hep kusar
Rahatlık yok burada komutanım

Kurtoğlu'm sanki Manisa cehennem
Yandı burada her şey ben bilemem
Elemim çok sefaya hiç gelemem
Derdim büyük bir türlüde silemem
İnan burası berbat komutanım