KOMUTANA
ÇAĞRI
Kimler geldi,
kimler gitti?
Neler oldu,
neler bitti?
Kim bilir;
bu ocaklarda?
Kimi ağlattı,
kimi güldürdü,
Kimi sövdü,
kimi iltifat etti,
Bir şey
sabit kaldı dostlar,
Ettiğin yanına
kalmazdı bu.
Daha kimler gelecek,
kimler gidecek?
Neler olacak,
neler bitecek
kim bilir?
Yüreğim der ki;
Asker memet
ağlamasın artık,
Yarasına merhem yerine,
Tuz basmasın
komutanları,
Yaşam;
yokuş yukarı koşu,
çünkü dostlar,
İnsan ancak
bir kere doğar,
Yaşadın, yaşadın,
Yaşayamadın,
bitti işte her şey.
Güzel, güzel,
yaşamak varken,
Şu güzelim dünyamızda,
Birbirimizi yemek,
niye dostlar?
Sevgi varken,
Kardeşlik varken,
Kin niye?
Kan niye?
Zorbalık niye?
Neden bu ayrılık?
Neden bu öfke?
Bu dünya;
hepimize yetmez mi?
Unutmayın,
ölmekte var dostlar;
Bir hiç adına da,
İnsanca yaşamak adına da.
Bilmem;
anlatabildim mi dostlar?
Güle oynaya,
Koşa, koşa,
Gelmek varken,
bu ocaklara,
Niye göz yaşımız,
kurumadan asker olalım,
Her şey güzelleşir,
İstenirse dostlar,
Yeter ki sevmesini,
Bilsin yürekleriniz.
21.Şubat.91
Kayıt Tarihi : 1.5.2007 22:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)