Kömürde Şiiri - Zehra Sevinç

Su verilince yanmış kömüre
Yenilenir
O türünü iyi öğrenmiştik
Simsiyah olurdu ellerimiz
İyi yıkardık
Çok kısaydı tırnaklarımız
Kirli çocuklar dedirtmezdik

Sevgimiz alevdi
Kor olunca kömür emeğimizdi
Evdeki küçükler üşüsün istemezdik
Yoksa gözleri gülmezdi
Oysa biz umutsuzluğa yüz vermezdik.

Yaşama umudunu giydirirdi anamız
Özveriyle, sevgiyle bezerdi
'Haydi kömüre' derdi.
Şafak sökmeden
Uykunun en tatlı yerinde
Torbaları kapıp fırlamış
Uykuyu yatakta unutmuş
Titreyen mor dudaklarla gülüşerek
Kömür toplayan çocuklar bizdik
Kömürde;
Altı, sekiz, on yaşalrında üç kardeştik.

Kara dalıp karataş toplayan parmaklarımız
Uyuşurdu
Kanı üşürdü
Bir zaman sonra
Parmaklarımızın yerini bilemezdik
Gözlerimiz ayazdan yaşarırdı
Ona alışamazdık

İbo dayı...
Kısa boylu
Kara
Bir ayağı aksak
Hep geç kalırdı.
Ayıklarken bizden arta kalanları
Öfkeli bakardı dolu torbalarımıza
Gülüşürdük
Ondan korkmazdık
Şafakta kömürü eve ulaştıran
Çocuklar bizdik
Kömürde;
Altı, sekiz, on yaşlarında üç kardeştik...

5 Haziran 1994