Kömürcünün çocuğunun yüzünde
Aydınlık bir ifade yok.
İs lekeli yüzüyle karamsar bakıyor dünyaya.
Gözyaşları sicim gibi değil
Çamurlu bir ırmak gibi,
Çağıl çağıl akıyor aktığında.
Güldüğünde gülücüğü ağız dolusu değil
Umutsuzluk veriyor insana.
Kömürcünün çocuğu benziyor
Şimdiki bana, şimdiki sana…
Kömürcünün çocuğu
Kömürcünün çocuğu
Kömürcünün…
Kömür!
Kayıt Tarihi : 17.10.2001 12:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!