Çökmüş karabulutlar
kömür rengi şehrin sularına.
Kurşun misali deliyor yağmur gökyüzünü.
Sanki arslan kükrüyor sahradan.
Yer yer taşıyor rüzgar gürültüsünü.
Kayaları dövüyor hırçın suların tokadı.
Sarılmış yosuna korkar koca taş.
Parçalıyor yüreğimi, ben gibi sahipsiz köpek.
Arıyor sokak sokak bir tas aş.
Yükselirken balıkçı teknesinden
eski kırk beşlikler,
Yelken açıyor boğaza
teker teker otuz beşlikler.
Yürüyorum sahil boyu...
Gözlerim dalıyor biçare özleme.
Ilgıt ılgıt akıyor su,
Yeryüzününden derinliklere.
Topuklarımla yarışıyor,
çamur rengi suya kürek çeken yaprak.
Yıkanıyor rahmetiyle, kokuyor toprak.
Sabah oluyor yine...
Uyandırıyor yeni güne ezan.
Tırmanıyor Üsküdar'dan yalnızlığım.
Çıkamaz çetin yokuşlardan
Kayıt Tarihi : 18.2.2018 06:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!