Kömür Karası Saçlı Sevgilim

Kömür Karası Saçlı Sevgilim

Yaz akşamlarından kalma bir sevinç vardı
Sonbahar gecelerindeki hüzüne bıraktı yerini
Ne çok arandı yerine başka biri
Ne de çok istendi dönsün artık geri

Kömür karası saçlarından bir esinti kalan bana
Şimdi alıp götürüyor beni sensizliğin dalgalarına
Boğup öldürsün beni dedim olmadı
Her seferinde nefessiz bıraktı

Yüreğinde şimdi kin vardır bana karşı
Sevdim de mi olmadı çekip gittim de mi solmadı
Artık yeter dedim oralı bile olmadı
Daha ne gerek dedim saf bir akıntıdayım dedi

Omuzlarımdaki yükün yetti yorgun düşmeye
Çünkü o bir yalnızlıktı dayanılmaz bir şekilde
En sevdiğim güzele saplanan hançerdi
Bir ben kaldığım en sakin şehirde

Kömür karası saçlı sevgilimden kalan geriye
Büyük bir acı ondan bilerek istediğim
Sevmek yanlıştı demeye ne gerek var ki
Bir hüzün alsın onun yerini keşke diyeceğime