Kömür Karası Gözler Şiiri - Ahmet Baygümüş

Sorma!
bir felaketin habercisi gibi,
kara bir ürperti kaplar üşüyen içimizi
rüzgar alır bizi,
sele karışırız
sessizce tarumar olur karanlık gecemiz
loş sokaların hassıyız
kömür karası gözlerimizle
Çirkinliklere inat
güzel olan herşeye secde etmeye amadeyiz
bir fahişenin şuh sesi
tırmalar kulaklarımızı derinden
Ötelenmiş bir duygudur,
damağımıza yapışan acımtrak bu tat
havlaması duyulur muzur kedilerin
sadede gelmek uzaktan,uzağa
Kırmızı olan herşey siyaha bürünürdü
Acımız,sevdamız ve kavgamız
Meselenin özündedir beklentimiz
Kömür karası gözlerden arta kalan
hoş bir gülümseyiştir
Yüzümüz esmer olsa da bizim,
isyanlarımız masmavi veya bembeyazdır
Hala mana yükleyemedik isyanlarımıza
Mesela,
mesela hesabımızda hiç ölüm yoktu.
ölüm,sadece rüyada uğrardı arada bir,
ve bir de hüzün
Ve,
ve tanımsız bir gecenin girdabına banmış parmak uçlarımız
Kara bir kin kaplar çirkinliğin üstünü
Hazin tavırların orta yerinden,
korkularımız ilerler bizim
Sadece hayallerimiz sıradandır,
gerisi altın suyuna banmış güzel ve temiz
Düşünürdük esmer tenli çocukların
kömür karası gözlerindeki sırrı
ve çırılçıplak yarasanın kanat sesi
taşır bizi kayıp ülkenin sabahına
Ufuğa eklenen gecenin tek varisiyiz
bu kömür karası gözler bizim
sorma,
sorma bu kara gözlerin tanıklık yaptığı hayasızlıkları,
ve sıradanlaşmış ölümleri
sorma...

16.03.2014