Kömür işçisi murat... Şiiri - Ahmet Yıld ...

gel otur mısra dökeyim alnına
çınlasın yüreği taş olan kömür işçisinin
düşsün karanlığa kömürler
batsın ay kömür ocağında
siyahlığa bulansın
metana
sana...

gel otur mısra dökeyim alnına
adını bilsin günü izleyen çocuk
çocuğu izleyen güneş
güneşi gizleyen bulut
buluttan düşen damla
damlada biten çicek
çicek renk renk
katsın rengini
deng-ini
seni...

gel otur mısra dökeyim alnına
murat karanlık bekçisi
murat kömür işçisi
murat bir adam
murat yorgun
murat bir baba
el konulan çıkardığı kömürlere
akıttığı terlere
bir lokma ekmeğe muhtaç
bir göz güneşe muhtaç
bir uykuya
bir sevdaya
bir mutlululuğa muhtaç
muhtaç bırakılmış murat
murat muhtaç
uyur bir patron
başında altın taç...

gel otur mısra dökeyim alnına
şimdi sonbahar
bütün kömürler çıktı
gidiyoruz işte
ardımızda bırakarak mamağı
haydi bırak mamak tutsağı
ver akşafağı
dolu tabağı...

gel otur mısra dökeyim alnına
gül gibi
istersen kurşun gibi
anladığın gibi
duymadğın gibi
gülüp geçtiğin gibi
söylediğin gibi
gel otur mısra dökeyim alnına
kömür yüzlü işçi...