Kömür Gözlümdün Şiiri - Fatih Güler

Kömür gözlümdün sen benim
Kömürle geldi tabutun
Ateş düştü ocağıma
Düştüğü yeri de yaktı

Gitme yavan ekmek yerim
Öksüz koyma ikimizi
Olmaz dedin katık şarttır
Vadem kalırsa dönerim

İnancına kurban oldum
Nefesine ömür verdim
Kirpiğine can verdiğim
Yolun açık gülüm benim

Yoksulların kaderiymiş
Sevip toprağa vermekmiş
Her gün gözyaşı dökmekmiş
Toprağını yeşertmekmiş

Yuvayı yıkan ocaksın
Adaleti olmayansın
Yerin dibine sokansın
Yüzleri güldürmeyesin

Güya devlete sığındı
Onları özele attı
Mum ışığında bıraktı
Ömrü üfleyip söndürdü

Canınız yanınca mı siz
Akıllanırsınız söyle
Gidin Avrupa’ya bakın
Orada nasılmış görün

Başka ocaklar sönmesin
Başka kurbanlar gitmesin
Kömürümü çok özledim
Başka hasret çekilmesin.