Kömür Gözlüm Şiiri - Nihat Yücel

KÖMÜR GÖZLÜM

Kömür gözlüm sen ayrılıp gideli
Lale sümbül mor menevşe açtı gel
Baharda dağlarım yeşil giyindi
Doğaya çiçekler koku saçtı gel

Sevda sensiz söyle nasıl çekilir
Gözyaşları seller olur dökülür
Bu geç yaşta ince beller bükülür
Ak güvercin ellerimden uçtu gel

Sensiz görmez oldum yolda önümü
Nevruz geldi geldi yılın dönümü
Şaştım kaldım bilmez oldum günümü
Bunca beklediğim fırsat kaçtı gel

Duvardadır kalbur ile eleği
Usum gitmiş yitirmişim belleği
Karşıma dikildi ölüm meleği
Tırpan ile ekin gibi biçti gel

Yaradana yalvarırım dururum
Tükendi kalmadı artık gururum
Gelmez isen ben kendimi vururum
Konuşamaz oldum dilim sürçtü gel