Kömür Gözlüm Şiiri - Aysel Tarcan 2

Sevda kadehinden hüzün saldım,
Hasret fecrelerinde daraldım,
Keskin bıçak gibiydi arzularım,
Alaz yüreklerde dağlandım...
Yaşam keşmekeşinde,
Azgın nehirler gibiydi Deniz gözlün..
Dalgaların kollarında duruldum.
Gam yağmurlarına teslim oldum.
Kaç aşk kurşunuyla vuruldum...
Kaç gazap rüzgârıyla savruldum...
Hangi sevda denizlerinde,
Kulaç atacak şimdi duygularım,
Kaç kez daha kurtulacağım,
Cellatın pençelerinden...!
Vaatlerinden geçip, hatırım için,
Bir kez olsun gelemez misin?
Benim de,ağır ahtlarım var!
Tabularımı yıkamadım kömür gözlüm.
Bu vuslat gerçekleşmeyecek!
Daha saç rengini görmedim,
Ellerimi gezdirmedim,
Kömür karası kıvırcık saçlarında.
Kavruk ve nemli mi tenin?
Yanar mıydı ellerim,
dokunsaydım...!
Buse konduramadım,
Kormuydu dudakların
Tadına bakamadım!
Ah sevgilim bilsen ki!
Güneşin koynunda kum tanesi gibi,
Yanıyor bedenim...
Ayaz hayal baharlarında,
Üşüyor yüreğim..
Çözsen mührü sözlerinden de,
Çıkıp gelsen!
Sever misin sürprizleri?
Şavkısa vuslat müjdesi,
Lâl dilinden...!
Gel! Tut vaatlerini!
Gel de sil, gönlümdeki kuraklık izlerini,
Gel öp, yetim kirpiklerimden,
Sönsün ateşi, öksüz dudaklarımın...
Henüz sarılamadık biribirimize..
Ten uyumumuz var mı? Henüz bilemedik..
Resimlerinde gibi misin?
Saçların siyah ve kıvırcık mı..?
Ten rengin siyah mı?
Balık etinde mi süliyetin..!
Hasattaki bedenime,
Sağnak olup da yağ artık!
Kesildi iflahı bedenimin.
Söz geçmez toprak kanununa,
Kurşun işlemez mermer taşlarına,
Adımız-doğum-ölüm tarihlerimiz
Yazılmadan künyemize,
Toprağın kokusu sinmeden bünyemize,
Gel kömür gözlüm!

Aysel Tarcan