Kömür Gözlüm Şiiri - Yaşar Cerit

Bu gece şu deli gönlüm,
Ağır cezada yargılanıyor…
İdam sehpasında ipin ucu ümitlerim.
Salınarak bir gelebilsen,
Yüreğini bana emanete bırakabilsen,
Hoş sohbetlerde ninniler söylese,
Şu yüreğimde yangınlar;
Gözlerimde seller dinse kömür gözlüm.

İstersen gün ışıdığında,
Yüreğini de al çek git...
O sensiz hercai sabahlarda,
Yangınlarım yeniden başlasın;
İçimdeki yanan ateşin,
Küllerinde kavrulayım kömür gözlüm.

Sen gittiğinde bana ayan olsa,
Gözlerin gözlerime batıp,
Tüm oklar yüreğime saplansa…
Ardından iğne iğne hüzünlerde,
Bir doğum sancısı gibi içerime çökse
Çökse de gittiğin sabahlara sığınsam,
Gözden ırak düşmelerde,
Yine şu gündüzlerim çoğalsa;
Yaralı yüreğim çağlasa be kömür gözlüm.

Artık vakit gelip çatsa,
Kurulan darağacına ayaklarımı sürüsem,
O boynuma yağlı kement vurulsa,
Bedenim göğe doğru çekilse yar çekilse…
Senin hayalini gözbebeklerimde hapsetsem,
Ben orada öyle can verirken,
Ardımdan cansız bedenime bir kefen biçilse,
Biçilse be kömür gözlüm,
Yalnız kurtlar kuşlar ağlasa.