Kömür Gözlüm Şiiri - İbrahim Düğer

Evimize yakın evleri konak
Ak gerdan üstünde o pembe yanak
Seni ilk görünce ben oldum bunak
Kömür gözlüm düş peşime gidelim

Ruhum sıkıntılı çekiyom keder
Annene söylesen bu işe ne der?
Seni isteyince vermezse peder
Kömür gözlüm düş peşime gidelim

Evlerinin önü bulgur sokusu
Yarma döğer burcu burcu kokusu
Gurban olsun sülaleyin hepisi
Kömür gözlüm düş peşime gidelim

Suya gider desti almış eline
Taramış saçlarını dökmüş beline
Bu can feda olsun senin yoluna
Kömür gözlüm düş peşime gidelim

Diken gusur değil seversen güle
Çalı dibi yuva olur bülbüle
Sevenler ayrılmaz çekse de çile
Kömür gözlüm düş peşime gidelim

Mezarımı ellerimle gazarım
Ölüm fermanımı gendim yazarım
Bu dünyada sensiz nasıl gezerim
Kömür gözlüm düş peşime gidelim

İbrahim der; sen bu işe ne diyon?
Bu güzünde Ankara’ya gidiyon
Yoksa bana eziyet mi ediyon
Kömür gözlüm düş peşime gidelim