Kömür Gözlüm Şiiri - Fatma Gülşah Kayacan

Aşığım sana seviyorum işte..
Varmı bunun ötesi..
Sen anlayamadın mı hala sevgimi,
Anlayamadın mı yapamıyorum görmeden gözlerini,
Ben hep üşüyorum tutmazsam ellerini,
Nasılda inanıp sevmişim tatlı dilini,
Nasılda sana kanıp vermişim yüreğimi,
Söyle sevdiğim senden seviyormusun beni?
Deli gibi, yürekten inanarak seviyormusun?
Ben bir bakışına nasıl hayransam, tutkunsam,
Sende benim gözlerimi görmeden yapabilirmisin?

Canımı öyle yakıyor ki uzakta duruşun
Yanında olup sana dokunamamak varya,
Öyle acıtıyor ki içimi...
Gözyaşlarımı tutamaz oldum artık,
Seninleyken bile sensizliği yaşıyorum,
Sevdiğim bir kere gelsen yanıma,
Hasret gidersem sana doyasıya...
Bir ömür baksam o kömür karası gözlerine,
Ben anladım ki kömür gözlerinmiş en büyük mutluluk,
Onlarda tatmışım aşkın en tatlı şarabını,

Ah be sevdiğim nasıl yanıor yüreğim birlsen,
Bilsende sende sevsen beni...
Ağlatmasan artık şu gözlerimi,
Ben hep sana hasret mi yaşayacağım...
Eline,tenine, gözlerine hasret mi kalayım,
Bumu benden istediğin söyle...
Dayanamıyorum artık sana uzak olmaya,
Dayanamıyorum kömür gözlüm...
Anla artık, anlada gel şu gönül sarayıma,
Kalbimin kapılarını açtım sonsuza dek sana,
Gelde artık şenlendir gönül sarayımı...

Kömür gözlüm sen yoksan eğer,
Gülmüşüm yaşamışım ne fayda,
Sen varsan herşey anlam kazanıyor,
Seninleyken bile acılar vız gelir bana,
Ama artık ne olursa olsun gel...
Gel artık kömür gözlüm,
Anlamazmısın ben gözlerini görmeden yapamıyorum,
Kömür karası gözlerin dünyamı aydınlatan,
Gelde artık kurtar beni bu karanlıktan...
Ne olur birtanem Gel Gel Gelll...

Kömür Gözlüm...