Kibritten bir ateşti benim sevdam,
Bitsem elin yanardı.
Rüzgarınla sönmek,
En güzeli oldu.
Bu kömürden gövde,
Dağılır rüzgarda üzülme.
Belki bir suya kavuşur,
Oradan döner sana ulaşır
Kayıt Tarihi : 28.8.2003 14:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!