Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevilmezmi her yaratılan,
sevilmezmi yaşam,
sevilmezmi birlikte yaşam.
Sevilmezmi sığınılmaz mı yaşamın her anında Yaradana.
Genç arkadaşımıza güzel duygularından dolayı tebrikler.
Her canlının yaşam hakkına saygı en yüce inançtır.
Güzel bir şiir,yüreğinize sağlık,her şey gönlünüzce olsun.
Çok güzel.
Kutluyorum
Adı
Var olan dünya dan yeni dünyanın
Radikal kopuştur yenin adı
Kapitalizim insanlığı oyalar
Güncel sorunlardır kavganın adı
Marks la ekonomi ve politika
Radikal bir çözüm radikal kavga
Sınıf savaşımı kutsal bir dava
Artıyla eksidir kavganın adı
Çeliğe su verdik kominist ruhtuk
Ateşle kan içinde kaldık yoğrulduk
Kararlı dirençli olduk vurulduk
Emekle ekmektir kavganın adı
Marksist felsefeyle bakın dünya ya
Farklı bir bakıştır bilimdir bu ya
Sınırsız sınıfsız yeni bir dünya
Dost şeref emektir kavganın adı
16-09-2006
Dost Şeref
SINIFSIZ BİR DÜNYA ADINA YÜREĞİNİ SELAMLIYORUM PAYLAŞIM İÇİN TEŞEKÜR EDERİM ÜSTAD SAYGILARIMLA
sonuna kadar savasacagiz....hic bir seye hic bir kimseye kul olmayacagiz.....iyi gunler hosca kalin.
GERÇEKTEN ÇOK GÜZEL YÜREĞİNE SAĞLIK...
Aslında dünyada herkes komünist (komünler halinde eşit paylaşım) düşüncelere sahip olsa ülkelerde hiç bir problem kalmaz ve gelir dağılım uçurumu olmazdı...Komünizmden korkanlar iki kesimdir birinci kesim cahil kesim ikinci kesim ise sömürü düzeni ile sermayelerine sermaye katan çalışmadan kazanan parazitler ben inanıyorum ki bu Sermaye düzeninin kapitalist düzenin çarkı elbet birgün kırılacak ve ülkeme sosyalizm gelecektir... Güzel bir sesleniş ve yürek sesiydi kutluyorum kalemini kardeşim...
bizler bügün yaşanan eşitsizliği görmemek adına mücadele verdik gelinen sonuç bu olmamalıydı amerikanın emperyalizimin uşakları olunmasın diye ....ama ne çare....yine büyük oyunlar var....hayırlısı....güzeldi şiiriniz yaşınıza baktımda çok gençsiniz ama yüreğiniz zamansız büyümüş....kutluyorum
Duyarlı yüreğini veşiirini beğeniyle okudum..senin gibi gençlik var oldukça ,ve bu halkın gözü görmeye,olanları algılamaya başladıkça yaşanası bir ülkemiz olacak elbet..tebrikler ..
Kulun kula köleliği olur mu hiç
Halklar kardeştir dedik
Ayrımcılığa müdahale ettik
İşçiyi köylüyü, patrondan ağadan çok sevdik
Sonuna kadar savaşacağız
Hayatın tadını çıkaracağız
Allah’tan başkasına kul olmayacağız
Komünist bir yaşama bağlanacağız
-------
yok kardeşim 'din' diyecek ve sürmeyi bile hisetirmeden halkın gözünden çekeceksin
kardeşlik eşitlik sevgi neyimize gerek varsa yoksa 'din din din istismarı ve vatana ihanet
ellerine sorgulayan duyarlı yüreğine sağlık
tam puanla
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta