Komünal deliriyoruz malum yardımlaşarak

Dünyaya bile isteye geldiğim söylenemez!

Bu yüzden birtakım köklerden azat, milliyetçilikten muafım!

Gitmek istiyorum

Belki de dönmek

Beni tutma!

Ayaklarım acıyor

İçimde bir sızı var sızlayan

Duygularım kan kaybediyor bir yandan

Nereye döküldüğü meçhul

Ruhumda acayip bir havasızlık

İçten içe, ince ince ve ilmek ilmek kirleniyorum

Bu yüzden ruhuma her gün bir gündelikçi tahsis ediyorum

Fakat ne kadar uğraşırsa uğraşsın kâfi değil

Ama yetersiz de değil yersiz de biliyorum

Zira orda bir cahil eğitiliyor

Aksini iddia edemem

Nefsi müdafaam yok

Hayat, çiğ bir et gibi duruyor dişlerimin arasında

Tükürmek istiyorum fakat öfkeliyim

Ve bu yüzden onu daha çok dişliyorum

Ben dişlerimi geçirdikçe ağzım kanla doluyor

Sonra ağzımdan taşan yerlere dökülüyor

Düşen fütursuz damlalara bakıyorum

Toprakta bu durumdan rahatsız, yüzü asık baksana!

Gözlerimi dikip dikkatle bakıyorum

Yüzünde asılsız bir suçlama var!

Dökülen kan kimin bilmiyorum oysa

Beni neyle itham ettiğini anlayamıyorum

Fakat ona kızmıyorum çünkü kızmak bir piçken onu ben sahiplenemem

Çünkü sahiplenmek için önce sahiplenilmeli insan

Aksi riyakâr bir yama gibi yapışıyor üstüne

Canımı sıktı en asgari bende onunkini sıkmalıyım

Ayaklarımı kibirle doldurup üstüne basıyorum

Rahatladım mı?

Evet diyemem

İçimde tanıdık bir tekrar

Var olduğum rahimden beri aşinayım buna

Devrildiğimden beri devrik cümlelerim

Elimi uzattığım an yine devriliyorlar

Bende onları öylece bırakıyorum

Ne kadar ve neyle ifade etmeye çalışırsam çalışayım

Bildiğim tüm diller bir yerde küfre sarıyor

Yine de zor bela iki kelam etmek istesem

Derinimde zerre kadar bile istemek yok!

Üstüne gitmiyorum, onu da anlıyorum

Fazlasını istiyor, bende veriyorum

Ona bir iyilik yapıp boynundan asıyorum

Yeryüzünde haklı bir ötenazi yok biliyorum

Çünkü hiçbirinin hakkı boğazından öteye gitmiyor!

Bu gerçekte bir piç ve de sahiplenilmemiş

Zaten oda nazileşmiş gibi hiç naz yapmıyor

Boynunu itaatle uzatıyor ellerime!

Merhametle uzanıyor ve canını güzel bir şekilde alıyorum

Çünkü o her şeyi güzel yapmamızı istiyor!

Yersiz bir cümle ile kanı seviyorum fakat Tanrı onu hemen bir kanunla yasaklıyor

Ve ben bir kez daha vuruluyorum tuhaf arzularımdan

Sonra doktora gidiyorum, beni bana meşru kılıyor

O kılıyor fakat ben kılamıyorum

Çünkü bu bir sanrı biliyorum psikoloğunda sandığı

Ve ne kadar sanarsak sanalım çoğu zaman hiçbir şey sanıldığı gibi değil

Zaten sanık da sanmamızın bir kurbanı

Seni diyorum saklamalıyım sayıklamaktan bile

Şükür, insanlar hazzı cinselliğe mal edeli

Ben kolaylıkla saklayabiliyor ve de saklanabiliyorum

Akıllıca korumaya da ihtiyacım yok

Zaten elimizde akıl diye bir şeyde kalmadı, kim kimi ne ile yargılayacak!

Komünal deliriyoruz malum, yardımlaşarak

O yüzden kafayı sıyırmış bir toplumda zihinle top oynamanın da bir önemi yok tıpkı delirmenin bir önemi olmadığı gibi

Ayrıca bilmenin de bir önemi yok çünkü bilmek artık bir adam değil

Sevmek dersen o da kâfi değil

Zannımca Amigdalam yetersiz bir evrimle insani bir devrim yapılamayacağının gayet farkında

Bu yüzden payıma koyu bir özlem düşüyor

İliklerimi derin bir arzuyla doldurup şah damarıma değiyor

Bir istemek var oluyor içimde

Bazen siyaha çalıyor bazen griye ve inanmayacaksınız ama bazen de beyaza

Kokusunu alıyorum koyu kırmızı bir gül gibi kokuyor

Bu hazza teslim olup zihnimi terk etmekten korkuyorum

Ortada can çekişiyorum fakat yine de kendime hakimim

Kokusunu aldığım an içime daha bir çekmek geçiyor içimden

Ta ki hazdan nefessiz kalana kadar fakat yapamam,

Yapmamalıyım biliyorum

Her ne kadar bilmek istemesem de!

Bu hal beni tedirgin etmeye yetiyor çünkü pusuda bekleyen bir şey var biliyorum!

Adını koyamadığım sanını bilmediğim, hakkında sadece ımsi bir fikre sahip olduğum fakat korkmama neden olan bir şey!