Komşunun Kedisi Şiiri - Ahmet Turgut Atlık

Özür bile dilerdim, düşene kadar dilim,
Ama siz dinlemeden ne sözler söylediniz.
Madem ihanet ettim, madem ehli değilim,
Artık bana ne minnet, ne emanet ediniz...

Neler geldi başıma vicdanıma uydum da,
Kuyumu kazanları dost yerine koydum da,
Kin kokan ağzınızdan duyduğumu duydum da,
Bilmem burdan gidince daha neler dediniz...

Sitem dolu sesimin ayarını kısarak,
Hata benim aslında, konuşmayıp susarak,
Siz yılların zehrini birden bire kusarak,
Hem kendi kendinizi, hem hakkımı yediniz...

Hani sessiz sakindi, hani fil gibi toktu?
Öyleyse süt tasına neden burnunu soktu,
Vallahi o kaşındı benim bir suçum yoktu,
O okkalı tokadı haketmişti kediniz...

Temizliğe koyuldum, maç da gitti, filim de
Sayeniz de fıttırdım halı da pis, kilim de,
Sakın ha elleriniz gezinmesin zilimde,
Bir işiniz düşerse yan komşuya gidiniz...

ahmet turgut atlık

13.09.2010