Komşunun derdini Şiiri - Celal Işık

Komşunun derdini derdi bilmeyen,
Nasıl derman bulsun,kendi derdine,
Dostun acısına ortak olmayan,
Nasıl ortak bulsun kendi derdine.

El alem canının derdine düşmüş,
Bu bencil insanın sohbeti bitmiş,
Kardeş kardeşiyle, selamı kesmiş,
Soğuk zindan örmüş kendi kendine.

Kırk yıllık dostuna yar olamazsan,
Girip bir gönülde yer bulamazsan,
Komşunu kendine dost kılamaz'san,
Nasıl dost olursun kendi kendine.

Celal der'ki çıkmaz,bir elin sesi,
Meyve veren iki gönlün sevgisi,
Dostu ısıtacak dostun nefesi,
Muhabbet olur'mu kendi kendine.