Komşumda Yangın Var Şiiri - Fatma Müjgan

Bitişik komşumda,bir acı şivan...
Tencere devrilmiş,yemek dökülmüş...
Kocası vurulmuş,
yatıyor...aman...

Biz,dalgınken...duvardan,
bir hırsız inmiş
evi,barkı,herşeyi,bir talan vurmuş...
sanki...tarlasına çekirge girmiş...
Her taraf...mahvolmuş...
yetişin aman...

Hırsız bile olsan,neyine gerek...
al, alacağını,çekil...defol,git...
yaşattığın acı,utanç,ne demek...
çocukları da vurmuşlar,el aman...

Tecavüz etmiş demeye,dilim varmıyor...
Rabbim,niye kafirlere izin veriyor,
böyle tekammüle,dayanılmıyor...
yetişin,ateşi söndürün aman...

Başın sağolsun komşu,
demeye utanırım...
hırsız, bizim bahçeden atlayıp,size gelmiş...
görmüş komşular da, aslında O'nu,
Deccal,sanıp hepsi...korkudan,sinmiş...

Arka bahçem,demiş...bizim evi herkese,
ağzıma ne geldiyse,saydım deyyusa,
Hiç istemezdim,Valla...oldu...bak,işte...
Suçlu,bizim herif,boyu devrilsin,
O'nun da leşini,köpekler yesin.

Kaç zamandır dedik,
duvarı,yükselt...
O almış,iti...getirmiş,bizlere inat,
götür Güneydoğu'yu ettir ziyaret,
Ben de kızdım komşu,sabrım kalmadı...
Bekle,daha temmuz ayı dolmadı,

Ettiğine dayanacak,gücüm yok...
Benim,Amerika diye komşum yok...
herif gizli aşne-fişne edermiş,
ben de kızdım,olanlardan suçum yok!

Ne yapam,ne diyem de,ateşin sönsün...
Allah,İncirliği,yerle bir etsin...
Bak,senle omuzomuzayım aman,
ben,bu acıya...bu utanca...yok...dayanamam!

Fatma Müjgan