Komşum Melahat'ın Öyküsü Şiiri - Hancı ...

Hiç unutmam KOMŞUM vardı,aramız iyiydi
Çoğu zaman geçmişinden bahseder,ben dinlerdim
On gün evvel,ilk tanıştığı ilk defa sevdiği birini anlattı bana
Bende güzel heyecanla anlattığı için her zaman dinler dim kendisini,çokta güzel anlatırdı ağzına batırırdı

Başladı konuşmasına ama o günü yaşar gibi
Oğlan güzeldi e Bende o zamanlar atılacak gibi değildim
Bir bakan bana birdaha dönüp bakardı
Hep pesimdeydi,benimde ona karsi zaafim olustu
Bir gün yine karşılaştığımızda,dedimki kendim,birseymi demek istiyorsun bana

Ben nasıl dinliyorum ama anlatacaklarını merakla
Anlat melahat anlat diyorum
Oğlan dedi ki senden hoşlanıyorum arkadaş olalimmi
Bende olur,yanlız ciddiysen evliliğe kadar gidecekse

Böylece başladı arkadaşlığımız çok güzel gitti
Bir sene sonra,bir kız çocuğu bir bayan vardi yaninda
Sesimi çıkarmadan geçtim yanlarından
Ertesi günü,aradım uyuyamadimki sabahı zor ettim
Şimdiki gibi telefonlarmi var

Buldum sordum kimdi onlar,evlimisin yoksa dedim
Evliyim demezmi,aldım taşı kafasına vurdum asvalt nerde şimdiki gibi her yer taş
Kanlar içinde,herkes koşturdu başımıza
O zamanlar bekçiler verdi sokaklarda

Sordular bana ne oldu,bende bana yan gözle baktı dedim
Kafasına taşı yedi,şimdi gelir aklı başına
Davacimisin dediler,hayır dedim,ya ilk aşkım
Ilk sevdiğim böyle cıktı,sonra gitmiş buraralardan

Ama çok sevmiştim gerçekten

Ben hala anlat melahat anlat diyorum
Bitti sana ne oluyo dedi bana
Bende gayrı ihtiyari ne olcak
Dertliyim dertli dedim ona
HANCI YOLCU