Komşuluklar Nerde Şiiri - Zihni Ertuğrul

Gül bahçesi olan bu güzel yurdu
Diken bile yetişemez eyledik
Aramızda paylaştığımız derdi
Namerde söyleyip azar eyledik

Komşular aç iken tok yatılmazdı
Değişilir ama hiç satılmazdı
Bir lokma ekmek bile atılmazdı
Yumurtayı bile Pazar eyledik

Hiç kimse küs değil herkesler dostu
Komşunun namusu bize namustu
Hele de bayramlar ne güzel hoştu
En mutlu günleri zehir eyledik

Komşularda varsa sevinilirdi
Komşu komşusuyla hep övünürdü
Beraber ağlanır hem gülünürdü
Komşuyu selama hasret eyledik

Herkes düştü şimdi kendi derdine
Bakmaz oldu kendi evin ferdine
Hasret kaldık insanların merdine
Doğru dürüstlüğü ziyan eyledik

İki gün görmese hemen sorardı
Evine dek varıp onu arardı
Dermanınca yarasını sarardı
Tüm dostluklardan da firar eyledik

Komşudan komşuya giderdi ateş
Kem gözlerle bakmak ise gelir peş
Kimi zaman kardeş bazen de bir eş
Komşudan hısımlık haram eyledik

Komşuluk deyince orda durulur
Kem gözle bakandan hesap sorulur
Onun malı mülkü canla korunur
Önce biz kapısın kırar eyledik

Akşam sabah oturmaya gelirdi
Allah ne verdiyse ondan yenirdi
Ev halkıda buna çok sevinirdi
Şimdi evde yokuz denir eyledik

Komşu ile güler hem de ağlardık
Onla coşar hem de onla çağlardık
Hataları hep tatlıya bağlardık
Şimdi kusurları arar eyledik

Zihni hocam bitiremez sözünü
Her şeyler kaybetti kendi özünü
Şu günlerde komşu güler yüzünü
Ancak haberlerde yazar eyledik

30.10,2009