Komşuluk Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

kimse kimseyi tanımaz
kalmadı artık komşuluk
külünede muhtac olmaz
bitmiş artık komşuluk

bayramları birlikte yaşardık
düğünlerde eğlenip çoşardık
insanlıkmı biti bizmi değiştik
kalmadı artık eski komşuluk

başın düşse idi senin dara
elini uzatırlardı hemen sana
artık kimse anlatmasın bana
bitti artık eski komşuluk

akşamları gidilirdi oturmaya
muhabet katılırdı demli çaya
gidilirdi hep beraber sinamaya
çok gerilerde kaldı komşuluk

bir birimizden yoktu saklımız
açık kalsa pencere kapımız
kalmazdı geride hiç aklımız
bitti artık eski komşuluk

eskileri yitirdik teker teker
içime şimdi hüzün çöker
bitse idi evde tuzla şeker
başlardı orada hemen komşuluk