Komşuluk Şiiri - Mesut Çetinkaya

Sabah güneşi ufuktan ağır ağır yükseliyor
O yükselirken sanki dünya üstüme çöküyor
Bilirim Rabb’im isyanı zerre kadar sevmez
Ama insan işte şükür nedir hiç bilmez

Düşünmeliyiz aslında açları açıkları
Bırakmalıyız gereksiz afralar ı tafraları
Bakmalıyız yaşantımıza evimize arabaya
Acaba yeterince şükrediyor muyuz Mevla’ya

Milyonlarca insan açlık sefalet içinde
Bizim imkanlarımızı göremezler düşlerinde
Elden bir şey gelmez dersen onlar çok uzakta
Bari dua etmeden yatma o sıcak yatağına

Bizim derdimiz almak yat kat araba
Onların belki de yiyecek ekmeği yok akşama
Şükretmek yeter diyorsak sadece Rabb’imize
Benzemiş oluruz Bağdat’ın köpeklerine

Diyorsanız elimizden şimdi ne gelir
İnsanın durumunu en iyi komşusu bilir
O zaman kırgınlıkları bir kenara bırakalım
Yardımlara komşumuzdan başlayalım