İnsanlık çağında,
Soğuk olurdu hep odalarımız
Ama,yüreklerimiz hep sıcacıktı
Donlu Doğu gecelerinde,
Bir tandırın başına çömelir,
Birbirimize sokulurduk.
Ayaklarımız birbirine karışırdı
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Ne acı geçmiş zamanlı cümleler kuruyor olduk artık paylaşımı aktarırken...Halbuki bizleri emsal gören bizden sonrakilere aktaracaklarımızda karşılık beklemeden kolların ardına kadar açıldığı dostluklar olmalıydı hala yaşayan,uzatılan elin hiç bir zaman boş kalmadığı yardımların ,dostla ağlanıp dostla gülünen komşuluk,dostluk,arkadaşlıkların varolduğunu anlatabilmeliydik...Ah o eski zamanlar ahhh ... Teklifsiz,davetsiz herzaman kapısı çalınabilen komşuluklar, anlatmadan dertlere yarenlik edebilecek kadar engin gönüllü dostlar ...
Düğümleyen de insanoğlu çözümleyen de , bu sebeple ümit var hala...
Yüreğinize sağlık ,kaleminiz daim olsun...
Saygılarımla,
1998 KIŞI EGE'Yİ ISITAN NEFES,
BİLİYOR MUSUN ...? SENDEN SONRA BURALARDA KIŞLAR HEP ILIK GEÇTİ.
ANLAMAZDIM ÖNCELERİ............
KEREM'DENDİR KEREM'DEN, NE DEMEKTİ..?
ŞİMDİLERDE ÖĞRENİYORUM HAYATA ÜMİTLE BAKMAYI.
SEVGİLERİMLE
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta