Komşularımız Şiiri - Mahmut Cantekin

Ah ne iyi komşularımız vardı,
Hepsi yirmi dört ayardı,
İncitmezdi kimse kimseyi,
Büyükler küçükleri sever,
Küçükler büyüklerini sayardı…

Gurbetin acı havasını,
Yudumlarken yanık ciğerlerime,
Beynime işlenmiş komşuları,
Gözlerim sevgiyle arar,
Gönlüm köşkünde ağırlardı…

Özlemim kalkınca şaha,
Dönerdim kanatlı seyyaha,
Uçardım şirin Kâhta’ya doğru,
Kerpiç evimizde sofra sererdim,
Saygı eker sevgi dererdim…

İliklerdim ceketimin düğmelerini,
Kapıda karşılardım can komşuları,
Saygıyla öperdim mübarek ellerini,
Gül yüzlerinde huzur bulurdum,
Mutluluk atının süvarisi olurdum…

Annemin sofrasında Lalik, Bedriya Qirê,
Xeca Avgojê, Xanê Hulê, Nezifa Bûkê,
Leyla Hesnokan, Îma Bedî Bêrê, Ferida Elikê,
Nejle, Keça Doktorî Didanan, Fata Kejê,
Xezala Ayzer Osta, Xefa Hesî Bûkê…

Xanima Emînê Gosê, Zahîda Evdilayî Terzî,
Xeca Emirxanan, Edila Osê Bekê,
Nûra Keko, Hura Ayzerî Eşê, Nûra Simê,
Fata Çilagan, Zelxa Husqurosê,
Efî Bebîş, Îma Kûrik, Fata Hêfız…

Babamın sofrasında Hemê Zêzikê,
Xelîlî Terzî, Sefer, Evdî Umer,
Husî Qêsim, Emînî Gosê, Hesî Bûkê,
Osî Çilçî, Bedî Bêrê,
Osmanî Kûrik, Mistefayî Nûrikê…

Mistefayî Kejê, Dedî Merdikan,
Hafizî Gujê, Emirxan,
Ayzerî Eşê, Mehmedî Bûkê,
Ayzer Hosta, Ayzerî Hulê,
Mûlîk, Ayzerî Fazilfê, Dedî Elikê…

Büyük aileyi oturttum yan yana,
Güven huzur veriyorlardı insana,
Sevgi saygı şefkat dokuyorlardı,
İnsanlık dostluk mertlik kokuyorlardı,
Hasretimi gözlerimden okuyorlardı…

Gönlümün sofrasında güzel insanlar,
Yer yok arsıza yüzsüze hırsıza vefasıza,
Selam vermem paraya tapana,
Üç kuruşa dostunu onurunu satana,
Haramın kucağında kahpece yatana…

Cantekin der bunlar Kâhta’mın gülleri,
Güzel insanlar can komşularım,
Dersimi canlardan aldım ettim ezber,
Ağladım güldüm onlarla beraber,
Ölenlere rahmet kalanlara uzun ömürler…