Komşularımız Şiiri - Bülent Albayrak

Annem çok severdi,
Tülay ablayı ve Nebahat ablayı.
Onlarda annemi tabiî ki.
Birde Aynıgül ablayı.
Beraber yapılan Cuma pazarları
Sonrasında beş çayları.
O zamanlar bir çok şey yoktu,
Örneğin; Kıskançlık, gösteriş, palavra
Ve sudan sebeplerle küsmeler.
Sevinç ve hüzün paylaşılırdı.
Ramazanlar ayrı güzeldi.
İftara yetiştirilen ve birbirlerine gönderilen,
Tatlılar ve börekler.
Sahurda birbirini uyandırmalar.
İlk renkli televizyonu Nebahat ablada izlemiştik.
Annem işten gelirken, Aynıgül ablaya uğrardı.
Diğerleride zaten ordaydı.
O yılların ayrı bir güzelliği vardı.
Sonrasında Türkan teyzeler, Ruziye ablalar ve
Biraz ötesinde Perihan abla ve İmranlar.
Çocukluğumuz ve gençliğimizle birlikte,
O günler geçmişte kaldı.
Yaşayanların yolu selamet olsun;
Rahmetli olanların kabri Nurla dolsun.