Komşu kızı zerrin - 3

yıllar geçti
çıktı geldiler bir gün zerrin ve annesi
yüksekokul da okuyorum
beklemişler beni
saçları uzunca birazda kıvırcıklaşmış sanki
kitaplarımı karıştırırken gördüm
yine aynı korkulara saplandım
nasıl savuşturacaktım zerini
hal hatır tatlı sohbet biri annesi
ya zerrin..onu daha ilk dinliyecektim
elinde birkaç kitap gülümseyerek
..bunları alıyorum istemesen de.. diyerek
aldıklarına takıldı gözüm
hilmi ziya ülken in aşk ahlakı ve
peyami sefa nın yalnızız romanı
kitaplarıma dokunmasına kızmıştım
o sıcak gülmesi olmasaydı
ne konuşacağımı ben mi bilemedim…o mu büyümüştü
aklıma getirmediğim misafirler şaşırttı beni bu akşam
ve kitaplarımı kimselere veremiyeceğimi söyleyemedim
getirmesini ve korumasını istememden başka..
gözlerine bakmıştım..karası ne güzel bakıyordu
gözlerini kara yaratan rabb im
çocukken neden bu kızın kahrını çektim
yaramaz..afacan..pasaklı..sokak kızı gitmiş
yerine asude bir genç hanım gelmiş..
yüksek okula gitmemiş mi gidememiş mi..dinlemedim
aklımı alamadığım bu kız,
komşu kızı zerrin mi..!
neler konuştuk..nelere sevinip gülüştük
hiç bilmedim.
film şeridi gibi aktı zaman
ne düşünceleri vardı..beni nasıl buldu
düşünmeden edemedim
onlar gitti.. başımın dönmesi geçmedi
daha ne zaman geleceklerdi
kitaplarımı düşündüğümden…di
siyah dalgalı demeliydim uzunca saçlarına,
bir daha gördüğüm de,
saçlarının düz,uzun olmasını söyliyeceğim ona.
keçiören de oturuyorlar mış,
etlik ten taşınmış..mış,
ama yüksek okula muhakkak gidecekmiş,
şimdi bir işte çalışması gerekmiş..
geldiler…ben yoktum..yine geldiler günler sonra
gezintilere çıkmıştım sevgilimle Ankara ya
görmedim yıllar geçti zerrin i bir daha
duydum ki evlenmiş..iki çocuk sahibiymiş.
beni duydu mu hiç..ve ne haldeyim bildi mi?
kimselere söyleyemedim..o aşık olduğum siyah gözleri..
aklında var mıydım onu hiç öğrenemedim.
iki kez gelişlerinde beni bulamayan zerrin i.
bir daha görebilecek miyim..beyaz bakımlı ellerini..

15.08.2005 /İstanbul
Mustafa kaya