Komşu Kızı ve Oda Şiiri - Ahmet Berat Ünal

Ey! komşu kızı ve oda; artık size veda.
Sana aşık, sana dönecek değilim daha.
Yarın akşam taşınıyorum buradan;
Başka bir mahalleye..

Hep göz eder dururdun pencerenden, gel diye.
Ey komşu kızı! O aşklar şimdi nerede?
Beni sıkıştırmıştın İhsaniye'de;
Manalı manalı bakıp gözlerime,
'Sıcaksın! ' demiştin tipili bir günde.
Yol vermemekte diretmiştin de.
'Güzelsin! ' demiştim komşu kızı.
Güzelsin! Güzelsin! Güzelsin!

Komşu kızı dediğime bakma, eviniz sanayide.
Geceleri sık sık bahçeye çıkar, serenand yaparsın
Gözlerimin penceremin önünde.
Adını bile bilmiyorum söylemedin de..

Yine mi buse gönderiyorsun, hay vefasız seni.
Artık gidiyorum arayacaksın günlerce beni.
O zaman daha çok anlayacaksın sevdiğini;
Bakacaksın kuru eski pencereme.
Fakat anlayacaksın ben yokum evde.
Arayacaksın günlerce, yorulacaksın beyhude.
Duracak, düşünecek, bakacak gözler aynı yere.
Çok pişman olacaksın sevmediğine...

Çiçekler açsın hele komşu kızı!
O vakit beni arayacaksın sokaklarda.
Başka bir insanım başka bir mahallede
sevdiğin bir yabancı geziyor her yerde...

Amasya, Aralık 1975
Noter n. 3616