Komşu Kızı Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Ah be kara gözlüm
Ah benim zeytin gözlüm
Ah benim gönül sözlüm
Ne kızmışsın be, ne kızmışsın
Hem sen yandın hem ben…

Yıllar oldu görmeyeli
Zeynep, komşu kızıydı
Bilirdim, komşu kızına yan gözle bakılmazdı
Ama titretmişti bir kere yüreğimin bam telini o kara gözleriyle
O gözlerine gözlerim değdikçe
İçim titrer yüreğim bir hoş olur
Kendimi bulutlarda hissederdim
Baktıkça gözlerine dalıp gitmek isterdim
Allah var bir kez olsun ismini dillendirmedim
Ama o anlamıştı bakışlarımdan sevgimi…

Ama haylazdım da
Yaramaz mı yaramaz bir gençliğim oldu
Ne ana dinledim ne baba
Ne doğru dürüst bir işim oldu
Ne de bir baltaya sap olabildim
Askerlik çağım gelince gittim
Orada duydum, onu da vermişler birine
Kocası da hayırsız çıkmış benim gibi
Takılmış bir Rus güzelinin peşine gitmiş…

Askerden gelince küstüm bahtıma oturdum
Anam kimi beğendiyse itiraz bile etmedim
Çünkü kim ne yapacaktı benim gibi bir haylazı
Bir garibanın teki çıktı
Çekti kahrımızı onca yıl işte
Ama dinmedi yüreğimdeki acı, dinmedi
Unutamadım Zeynep’i, unutamadım
Belki de içişim hep o yüzden…

Aradan yıllar geçti
Geçen mahallede komşular dedikodu yaparken çalındı kulağıma
Duydun mu diyordu biri ötekine, duydun mu
Zeynep dönmüş mahalleye
Bir fabrikaya girmiş çalışıyormuş
Üç tane çocuğu varmış
Kocası takılmış bir Rus güzelinin peşine terk edip gitmiş
Garibim üç çocuğuyla geçinmeye çalışıyor işte…

Geçenlerde mahallede karşılaştık
Yine yüreğimin bam teli sızladı
Yine yüreğim güm güm etti
Heyecanlandım, başım döndü
Dizlerimin bağı çözüldü
Gözlerimi yere dikip geçip gittim yanından
O da hiç renk vermedi
İndirdi gözlerini yere
Yürüdü gitti yanımdan öylece…

Bir gün otobüste her nasıl olduysa denk geldi yan yana oturduk
Bir süre konuşamadık, sessizce durduk öylesine
Sonra ilk ben konuştum
“Nasılsın” dedim,
“Buna da şükür” dedi, “Buna da şükür”
Eskilerden söz açıldı
Pişmanlığımı anlasın istedim
Bir şeyler geveledim
“Hiç karıştırma” dedi, “Hiç karıştırma”
Bir tek umut bir tek hayal bir tek kalp sen de mi var sanırsın
Bekle deseydin beklerdim
Ama bir defa olsun istetmedin
Nasıl ezerdim anamı babamı atamı
Hele ki sen bana hiç bir şey söylememişken
Ne yapayım benim de kaderim böyleymiş dedi
Ve kalktı gitti, öylece gitti…

Bende var iki çocuk
Onda var üç çocuk
Bir de bunca yıldır kahrımı çeken evdeki Köroğlu
Gel de çık işin içinden, gel de çık
Evet her ne kadar hayırsız olsam da
Vefasız olamam, asla
Özür dilerim, özür dilerim
Bilmiyordum, bilemezdim senin de beni sevdiğini
Bunca yıl kalbime gömdüğüm sevginle yaşadım…

Ateş sarmışken çevremi
Çareyi kaçmakta buldum
Çok sürmedi bir bahane uydurup taşındım o şehirden
Hanım gurbet zor olacak dedi
Anlatamazdım ve anlatmadım da
Sevgiden, sevgiliden mahrum her yerin gurbet olduğunu
İstemedim, hissetmesin bütün ömrü bir hiç yere gurbette geçmiş olduğunu…

©
28 – 08 – 2021
11 : 45

Not: İzinsiz çoğaltılamaz, kullanılamaz. Kullananlar hakkında yasal işlem başlatılacaktır.