Komşu Kızı Şiiri - Yılmaz Nazlı

Savrulmuş saçları, perçemi burma
Nakış, nakış benler, yüzünde sırma
Kirpikler ok olmuş, kaşları sorma.
Ay parçası gibi, hoş komşu kızı.

Aşkınla sevginle, aştım bendimi.
Taştıkça çağladım, tarttım sevgimi.
Yıllarca aradım, buldum dengimi.
Yanıyor yüreğim, bak komşu kızı.

Gerçekmi hayalmi, yoksa rüyamı.
Bir bakışın alt üst, etti dünyamı.
Gönül ateşimi, yoksa sevdamı.
Yürek yangınımı, gör komşu kızı.

İsterdim seninle, bütün olayım.
Huzura ereyim, yuva kurayım.
Biricik sultanım, köşküm sarayım.
Anlımın yazısı, ol komşu kızı.

Yılmaz’ım dünyaya, geldim geleli.
Görmedim dünyada, başka güzeli.
Art arda dizdim, türkü, gazeli.
Figanı feryadı, duy komşu kızı.

Sesime bir ses ver, gel komşu kızı.

Ankara 14.04.2012