Komşu Kızı Şiiri - Mehmet Dumanlı

Komşu Kızı

Önceleri çocukluk deyip geçiştiriyordum,
Nede olsa aynı mahallede büyümüştük,
İlk okul orta okul derken lisede dahil,
Aynı okulda, aynı yolda yürümüştük.

Zaman onu genç ve güzel bir kız,
Beni ise tığ gibi bir delikanlı yapmıştı,
İşte o günlerden bir günde içimde,
O bakışla ilk kıvılcım yanmıştı.

Önceleri bir anlam veremedim ne olduğuna,
Hayır diyordum ona böyle tutulduğuma,
Gelip geçer diyordum gelip geçer,
Kendimi inandırıyordum arkadaş olduğuma.

İlk önceleri bakışlarla çözmeye çalıştım,
Bilinmez ki bu duyguya görerek alıştım.
Kimi zaman iç dünyamda olmazla yarıştım,
Olmazlarla oldu bu iş olmaza alıştım.

Biraz daha içimde yer aldı bu duygu,
Hasretlik oldu gözlere bu sayede uyku,
Sevgi, aşk, arkadaşlık, komşu kızı…
Yada olmazlarda olan bir tutku.

Uykular düşlere gebe, düşler ona,
Yeşil gözlerim ise karanlıkta alıştı ona,
Tutuldum tutuldum komşu kızına
Bunun adı nedir söyleyin bana.

Seviyorum komşu kızını seviyorum,
Kendim biliyorum ona söyleyemiyorum,
Belli ki kaybetmekten, yada yıkılmaktan,
Komşu kızını kaybetmekten korkuyorum.

09.06.2008