Komskaikru Şiiri - Deniz Budak

Bütün ülkeden her topraktan birer nefes
Bu ne bakış, ne melodi?
Sürüklendim sınırlar boyu
Git ve gel, gel ve git.
Sınırötesi akınlarda yoruldum.

Yoruldum pişmekten
Pişmanlık yalnızı yastıklarımla
Boğuştum gerçekliğin dizginledikleriyle
Ama sadece bazı geceler ağladım

Dönemedim başaramadım
Nahoşu yaşadım, yaşattım
Baş koyduk aynı yastığa
Sonra dövüldü o yastıklar
Başlar başka yollarda yürümeye başlayınca

Ben çok üzgünüm
Hem de çok
Hem de nasıl
Sadece üzgünüm
Canım sıkkın böyle
İçim bir garip
Hani böyle midenin oralarda bir ağrı
Bir iç burukluğu olur ya keyifsiz
Tam öyle
İştahım yok
Hem de nasıl üzgünüm.

Dönemedim başaramadım.
O virajı hatırlıyorum minibüsteyken
Dönmek için cesaretlendiğim
Sonra işte, minibüs döndü
Ama ben dönemedim ordan
Asla olamamışım olmak istediğim yerde.
Asla gelemedim peşinden.
Sen mutlusun
Ben çok üzgünüm.