Komiserim -7 (gül oldum ben)

Dikeni bol ağaçlar, benim dalım değildir
Akrabaya komşuya, gül oldum ben komserim
Malımın kırkta biri, benim malım değildir
Garibana düşküne bel oldum ben komserim

Kötü kabus görünce rüyalardan uyandım
İlim meclislerinde hakikata boyandım
Kalkıverdim ayağa bastonuma dayandım
Davete icabette yel oldum ben komserim

Hataya düştüğümde hep kendimi yokladım
Düz yolumdan saptıran, kör nefsimi okladım
İlim olan yerdeyim, kalem kağıt kokladım
Şiir yazan ozana tel oldum ben komserim

Dedikodu, gıybeti kendime ücra ettim
Alimin mekânını, evime mecra ettim
Unutulmuş kulların sözünü icra ettim
Kulağı duymayana zil oldum ben komserim

Geçmişe sünger çektim yüzüm alnım ak artık
Kahveler diyarımdı eski mihman yok artık
Biraz da sulu gözüm duygusalım bak artık
Şefkatimle çöllere nil oldum ben komserim

İshak Aras (mihman)
Söke Aydın