Komik Şiiri - Zehra Özdemir

Seni seviyorum derken
hiç yalan söylemedim oysa.
Beni değersiz bir eşya gibi
fırlatıp attığında da yalan değildi
gözlerimden akan yaşlar..
Beni hiç sevmedin diyorsun,
komik oluyorsun
hatta ayıp ediyorsun..
Sen ki bana sözler verdin hiç tutmadın
sen ki gel diyip sonra ortada bıraktın.
Sana yalvardım dinlemedin
Sana yalvarmaktan senin için ağlamaktan da hiç utanmadım.
Beni hiç sevmedin diyorsun, annene sorsana.
Sesim titreyerek ona ne de çok soru sormuştum.
Üzülmüştü kadın halime, ağlarken telefonda.
Sana anlatmıştı ne çabuk unutuyorsun.
Sabah uyanırken sesini duymak hevesiyle
uyandım hep
telefona saatlerce belki ararsın diye
ne çok bakakaldım
ve hiç çalmazdı o telefon ben baktıkça..
Ben hep kendi şehrimden önce senin şehrinin havasına baktım haberlerine,yüzölçümüne
sırf sen varsın orda diye.
Sen şimdi beni hiç sevmedin diyorsun,
gülünç oluyorsun hatta ayıp ediyorsun....