Kömen Denizim Şiiri - Haydar Okur

Okşayan vuruşlarıyla dalgalarının
Ortasında bir sevi teknesiyim
Martıların, yunusların alkışa durduğu
Mor bir sessizlik içinde yelken açtım
Mavine derinliklerine kömen denizimde

Boranlar koptu sonraları, gök denize abandı
Çevrikler birbiri ardına ölümcül birer kargı
Yelkenlerim darmadağın, yelkenlim paramparça
Dümensiz pusulasız yönsüz yörüngesiz
Kara tinler sarmalında göksular, amansız...

Kırlangıçların, martıların göçmü etti
Derinlere mi çekildi yunusların
Hani, yakamozlar sularını tutardı
Toluyla kucaklaşırdı tolunay
Dalgar dalgar göz kırpardın sevecenlere

Ah, kömen denizim
Bengisularından yudum yudum emdiğim
Ürpertirken kasırgaların, neden korkutuyor boranların?

Ey mavi derinliğim
Hırçın kimileyin, kırılgan gökçe ereğim
Dönüşü olsaydı yörüngenden
Sularına yelken açarmıydım?

Koyver, boğsun beni bun'ların
Yüreğime demirlesin isterse utkuların çakın çakın
Seni yaşarım yine de, yükselerek kimileyin
Gömülerek mor derinliklerine kimileyin de...

Hangi sözcükler burar yüreğini
Ve hangi burkanlar, tufanlar koparır seni benden
Ah görklü denizim
Ak köpüklü sularına belendiğim
Onay ver, el ver, kılavuzum ol
Ya kıyılarında sevimi sunayım, kırlangıç şölenince
Yada, yitip gideyim gizemli derinliklerinde
Kömen denizimde

ALKIŞ: iyi dilek, dua--(KARGIŞ: beddua)
KÖMEN: hayal--(KÜZEK: serap)
ÇEVRİK: girdap, anafor
TOLUY: okyanus
TOLUNAY: dolunay
DALGAR:ışığın anlık şavkıyarak yitmesi
BENGİSU: hayat suyu, ab-ı hayat
BUN: nedeni bilinmeyen ağır iç sıkıntı
UTKU: Zafer
ÇAKIN: Yıldırım, şimşek
GÖRKLÜ: Seçkin güzel, gökçül güzellik