Kömen'den Şiiri - Bahadır Çelikbaş

Dün gece rüyama periler doldu,
Dediler: sevdiğin kıza ne oldu?
Dedim: terk edip de gitti gönlümü.
Dediler: sevdiğin yoksa öldü mü?
Dedim: “ölse idi keşke” içimden.
Dediler: bu güzel bizim biçimden.
Dedim: peri midir sevdiğim yoksa?
Dediler: duâ et, kör eder baksa.
Dedim: ben razıyım âmâ gezmeye.
Dediler: aşkını Tanrı bozmaya!

Ben de karar verdim bunu yazmaya…

Dedim: ey periler söyleyin nerde?
Kaybetmek ne zormuş bulduğum yerde,
Çağırın, mâdem ki sizin âlemden,
Gelsin de kör etsin bıktım bu demden!

Dediler: ey yiğit kalbin kararmış,
Ruhun alevlenmiş, benzin sararmış.
Çağırsak ne fayda, gelmez ki sana,
Hiç insan periyi yar mı sayarmış?

Dedim: bir kerecik baksın yüzüme,
Kulak versin candan kopan sözüme,
Ölümü beklemek bu benimkisi,
O gitti ben küstüm kırık sazıma.

Dediler: bu senin çektiğin derdi,
Deryaya akıtsan taşar giderdi.
O güzel periyi aklından çıkar,
Sevecek olsaydı o dem gülerdi.

Dedim: bu güzelin yüreği taş mı?
Uğrunda kül olsam, erisem boş mu?
Madem perisiniz, yurdunuz başka,
Bu başıma gelen olacak iş mi?

Dediler: suçlusun peri sevmekle.
Şimdi bu kahrına bin kahır ekle.
Bizden sana verilecek tek akıl:
O yok bu dünyada, ölümü bekle.

Dedim: sevdiğimin yolu nerdedir?
Dediler: us yetmez, ulu yerdedir.
Dedim: gidip bulsam çağırsam geri.
Dediler: bu yolda verirsin seri.
Dedim: onsuz bu baş gövdeme ağır.
Dediler: gönlüne başka yar çağır.
Dedim: sizden bana şifa bulunmaz.
Dediler: ey yiğit seven yorulmaz.
Dedim: peri katun sevdim ne mutlu.
Dediler: yaratan eylesin kutlu…

Sorsam; yorgun muyum, yoksa deli mi?
Beni derde salan kız mı, peri mi?
Bahadır aklını yâre kul etti.
Şimdi uyanmanın vakti, yeri mi?

(12.07.2010)