Komedi Dükkanı Şiiri - Muhayyel Gizliay

Bir komedi dükkanı;
Günahımı bile aldatmazken,
Aldatılmış ilan edildim.
Tam bir komedi dükkanı!
&
Öylesine konuştuğum herkesi,
O kendisiyle bir sandı.
Bu yaptığım bilinmez bir zandı.
Tam bir komedi dükkanı!
&
Hep gülümsediğim kediyi,
Sırt verdiğim direği,
Köşede oturduğum duvarı;
Aldatmazken, o bana aldattın dedi.
Tam bir komedi dükkanı!
Belirsiz ölçüyle yazılmış şiirin,
Konusu bir niyet karmaşası...
&
Büyük dağları yaratmışçasına,
Bir yapısı vardı karamsarca,
Çalıştım düzelmedi haftalarca,
Bende gittim ondan;
Yine racon kesmeye başlayınca.
E tabi yedirmemiş birden gidişimi,
Bu denk geliş bir koz oldu vicdanına,
Çünkü polemik yaparken bana,
Gözlerim, hastane koridorundaydı.
Aslından şaşarcasına...
&
Vicdanımla bir kez oynandı,
Yerle bir oldum olmadım değil.
Defalarca kez gidildi benden,
Şimdiki gitmelerim öylesine değil.
Aslı astarı sıradan oldu
Bu han her asırda zehroldu
Parmaklarım, kendime düşmanken;
Senden yana oldu,
Aslı astarı kalp aldatmış oldu...
&
Taş değerse ayağıma,
Ondan bilecekmişim!
Ben beddua sevmem,
Ah edecek kışı da geçtim.
O tepkiye sızlanacak,
Yaşı da geçtim.
Şimdi git, aldatmış say beni.
Seni renkli çiçeklerle kandıran,
Bir serserinin hayatının;
Mezesi ol!
Muhayyel treni senden geçti.
Muhayyel, oyun oynayacak;
Boş seslere kulak asacak,
Siz üzüldünüz diye;
Kendisini asacak,
Yaşı çoktan geçti.
Sağlıcakla.