Komandoya Mektup Şiiri - Yekta Vural

Komandoya Mektup

(Gazilere ithafımdır)

gece karanlığında yürürken
tökezleyerek,
şapkamın ucundan
yağmur damlaları
gözyaşı gibi
akarken,
boşluğa gelince
attığım adımım
yuvarlanıp düştüğümde...
sabah uyandığımda
üzerime
bir karış kar yağdığını görünce
iliklerime kadar
ıslanıp kendi vücudumun
sıcaklığıyla
üzerimdeki üniforma mı?
kurutunca,
soğuktan donmuş
taş ekmeğimi
konserveme bandırıp yediğimde,
sırtımda yarı ağırlığımla
çantamla dağlara tırmandığımda
bir namlunun ucunda
bir av hayvanı gibi
yaşamak
ölümü aramak...
kaderimizi alnımıza bağlayıp
dosta güven
düşmana korku vermek
şahin bakışlarımızda
saklamak sevdamızı
ölümden korkmadan
ecelle tanışsak bile
aman dilemeden çünkü;
namusu
ve
şerefi üstüme
yeminli olduğumuz için
şahadete uzatmışız ellerimizi
biz askeriz
her an
uğruna ölmeye hazır
komandoyuz
beni böyle sev
yarim
sevdamız bayrak
evimiz yurdun her köşesidir.

Yekta VURAL
(Gazi eşi)